Nie lubisz czerwonego mięsa i włosy lecą Ci garściami?- kilka słów o (mojej) anemii.

Cześć!

Nie powinno mnie tu być, powinnam właśnie pilnie wkuwać informacje o rybach. Chyba same rozumiecie dlaczego wybrałam jednak napisanie posta. Wymyśliłam sobie, że napiszę o czymś, co było dla mnie bardzo ważne i co napędziło mi niemałego stracha. Wspominałam Wam kiedyś, że doktor rodzinny stwierdził u mnie niedokrwistość po tym, gdy opowiedziałam o moich problemach dotyczących wypadania włosów. Leciały mi wtedy garściami, dosłownie. Wanna po kąpieli była pełna włosów, ubrania które nosiłam też się nimi pokrywały, tragedia. Nikomu tego nie życzę. Wyżej wspomniany lekarz po krótkim wywiadzie stwierdził, że trzeba zrobić morfologię (której nie robiłam od kilku dobrych lat). Po odebraniu wyników od razu przewertowałam Internet w poszukiwaniu informacji co może mi dolegać. Jedyną opcją była dla mnie niedokrwistość. Oczywiście moje zdanie nie miało znaczenia, bo lekarz i tak wypisał mi skierowanie do szpitala.. Zwlekałam z pójściem do niego długo, bo akurat miałam multum klasówek i chciałam to pozaliczać w terminie. Moja mama nalegała, żebym się zdecydowała, ale byłam uparta. W końcu zadzwoniła do znajomej pielęgniarki i podała jej mój poziom erytrocytów, po czym ta pani zapytała mojej mamy czy sobie z niej żartuje. Później dowiedziałam się, że z takimi wynikami już dawno mogłam zasłabnąć chociażby na ulicy i że nie powinnam normalnie funkcjonować. Doktor wyjaśnił mi, że skoro nie jem czerwonego mięsa od dawna, to mój organizm przyzwyczaił się już do braku żelaza, dlatego nie odczuwałam jego braku.

Przyznam, że byłam nieźle wkurzona, gdy okazało się że miałam rację i niepotrzebnie leżałam tam tydzień. Nie wspominam tego dobrze, dlatego oszczędzę sobie opowieści o warunkach, posiłkach, pielęgniarkach i nieprzyjemnych badaniach, a także źle założonym wenflonie. W każdym razie po tygodniu stwierdzono, że faktycznie mam tylko niedobór żelaza. Odetchnęłam z ulgą, że nie wykryto nic więcej, ale z drugiej strony wolałabym (wtedy) gdyby oszczędzono mi tej mordęgi, współczuję osobom które są naprawdę chore i muszą przebywać w tym okropnym miejscu. Zdecydowanie bardziej lubię szpital z ,,Na dobre i na złe", tam bym mogła leżeć. 

Przepisano mi lek, ułożono jakąś dietę i udzielono kazania. Wyniki trochę się poprawiły, potem odstawiłam leki i były w normie. Od czasu do czasu brałam po tabletce. Niedługo wybieram się na kontrolę.. 

Mimo wszystko wyciągnęłam też wniosek z tej całej historii. Dobrze jest mieć świadomość. Niewiedza jest najgorsza w moim odczuciu. Jakoś lżej mi się zrobiło, gdy wiedziałam co mi dolega. Dlatego mam dla Ciebie zadanie na najbliższy miesiąc- zrób podstawowe badania krwi. Możesz poprosić o skierowanie lekarza rodzinnego, wtedy nic nie zapłacisz. Naprawdę warto, nawet jeśli czujesz się zdrowa!

Kiedy ostatnio się badałaś/eś? Nie żyj w niewiedzy :)

Recenzjatorka